Formaty papieru

Grupa programów graficznych, używanych w Agencji Reklamowej

Program pozwalający na przeglądanie i drukowanie plików PDF. Format w pełni obsługiwany w naszej firmie.

Kawałek papieru, kartonu czy też innego surowca. Arkusze występują w różnych formatach.

Formaty papieru

Patrz Mapa bitowa

Black Point to krajowy producent tonerów i atramentów. Firma od momentu powstania wiosną 1988 roku, związana jest z produkcją i dystrybucją komputerowych i biurowych materiałów eksploatacyjnych. Centrum Ksero STUDIO K2 s.c. jest DYSTRYBUTOREM firmy Black Point.

To jeden z formatów plików z grafiką bitmapową. Jako wolny od patentów jest dostępny i – mimo dużych rozmiarów – popularny jako format przechowywania danych. Obsługuje tylko tryb RGB.

Niewielki wyrób poligraficzny, do maksymalnie 64 stron. Często mylony z Folderem.

Formaty papieru

Zestaw czterech podstawowych kolorów farb stosowanych w druku kolorowym.

Skrót CMYK powstał jako złożenie pierwszych liter angielskich nazw kolorów prócz koloru czarnego (K). Kolory CMYK występują m. in. w tuszach do drukarek atramentowych i laserowych, które można nabyć w naszej firmie. Więcej w dziale materiały eksploatacyjne.

Pakiet programów graficznych. 
W skład wchodzi kilka programów, ale główne dwa to: 
Corel DRAW – program do grafiki wektorowej 
Corel PHOTO-PAINT – program do grafiki rastrowej

Wielokrotne odbicie obrazu na nośniku. Za druk uważa się również rozmaite techniki powielania tekstu lub grafiki nowoczesnymi metodami komputerowymi z użyciem takich urządzeń jak drukarki, plotery. Pojawienie się druku cyfrowego sprawiło, że coraz częściej przez druk rozumie się również wydruk dokonywany na skalę przemysłową za pomocą przystosowanych do tego maszyn drukarskich (patrz Drukarnia Cyfrowa). Na stronach Drukarni Cyfrowej znajduje się pełen opis technik druku.

DRUK CYFROWY – druk cyfrowy stosuje się tam, gdzie nakłady są na tyle małe, że nie jest opłacalne stosowanie offsetu, jednak oczekiwana jest jakość zbliżona do niego. Wysoki poziom tej jakości widoczny jest nie tylko w druku kolorowym, ale nawet w przypadku samego czarnego tekstu. Typowe zastosowania druku cyfrowego to krótkie serie materiałów na konferencje, materiały reklamowe i biznesowe, raporty itp. oraz całe spektrum druków akcydensowych. Na szczególną uwagę zasługuje możliwość personalizacji druków. W stosunku do druku cyfrowego stosuje się te same technologie introligatorskie co w przypadku innych odmian druku.

Druk cyfrowy charakteryzuje się następującymi cechami:

• Materiały przeznaczone do druku są dostarczane do urządzenia w postaci danych komputerowych.
• Komputerowy zapis cyfrowy pozwala na druk bezpośredni lub poprzez nośnik pośredni.
• W przypadku występowania nośnika pośredniego obraz znajdujący się na nim jest kasowany i zapisywany na nowo po każdym cyklu drukowania.
• Istnieje możliwość zmian dla każdej odbitki (personalizacja).
• Brak w urządzeniu formy drukowej (swoistą formą drukową jest sam zapis cyfrowy).
• Obraz drukowy tworzony jest w maszynie drukarskiej i to bezpośrednio w miejscu, z którego rozpoczyna się druk.

Zalety druku cyfrowego

• Realizacja zleceń „od ręki”. Faza przygotowawcza trwa bardzo krótko i może odbywać się w trakcie drukowania innych zleceń.
• Jakość otrzymywanych druków jest znacznie wyższa od wydruków z typowej drukarki lub plotera i jest zbliżona do offsetu.
• Prędkość druku jest dużo szybsza niż w typowych drukarkach komputerowych, choć trochę wolniejsza od offsetu.
• Możliwość druku na wielu różnych podłożach oraz w szerokim przedziale gramatur.
• Brak konieczności przygotowywania formy drukowej znacząco obniża koszty druku, szczególnie przy nakładach małych i bardzo małych, oraz daje bardzo krótki czas uzyskania pierwszej odbitki.
• Oszczędności z powodu braku druków próbnych. Pierwsza odbitka schodząca z maszyny jest odbitką nakładową.
• Cena druku wyłącznie jednej kopii oraz cena druku jednej kopii w dużym nakładzie jest taka sama, natomiast ceny rynkowe tych kopii, uwzględniające fazę przygotowawczą (obróbka komputerowa), różnią się między sobą niewiele, znacznie mniej niż w przypadku offsetu, i jest to w praktyce stosunek ok. 1:2 do 1:5 (dla offsetu byłby to stosunek o kilka rzędów wielkości większy).
• Każdorazowe odnawianie obrazu drukowego umożliwia personalizację wydruków, np. nadawanie każdej odbitce indywidualnego numeru seryjnego, stosowanie list adresowych itp.
• Nie ma przestojów pomiędzy kolejnymi zleceniami, a ich archiwizacja oraz ponowny druk są proste, szybkie i co bardzo ważne – powtarzalne.
• Całkowicie cyfrowa obróbka obrazu daje szereg możliwości, jak np. skalowanie, czy też łatwe i pełne zarządzanie kolorem.
• Możliwość stosowania wielu kolorów, w tym dodatkowych, oraz druku barwnego w różnych modelach koloru (CMYK, Hexachrome, RGB, Pantone i in. oraz systemy własne producentów urządzeń).

Jeden z najczęściej stosowanych prospektów reklamowych. Ma formę arkusza papieru złożonego jednokrotnie, dwiema płaszczyznami pionowo. Występuje w różnych formatach, ma tylko cztery strony. Zadaniem folderu jest prezentacja towarów przy użyciu druku, ilustracji i kolorów. Folder wykorzystuje także różnego rodzaju mapy, wykresy, dane i inne elementy grafiki w większym stopniu niż ulotki, listy i karty reklamowe.

To standardowe rozmiary arkusza papieru. Na świecie (z wyjątkiem USA, Kanady, Japonii i Meksyku) stosuje się wiele ISO 216 – podstawową w Polsce normę arkuszy papieru. Najbardziej znanym formatem tego rodzaju jest A4.
Norma ISO 216 definiuje trzy serie formatów: A, B i C. Format C określa głównie rozmiary kopert.

Stosunek boków w formacie A jest zawsze jak 1 do 2, aczkolwiek z zaokrągleniem do pełnych milimetrów. Taki stosunek długości boków powoduje, że po złożeniu arkusza na pół krótszymi bokami do siebie uzyskuje się dwa arkusze, o takiej samej proporcji boków, jak arkusz wyjściowy. Rozmiary formatu A0 są tak dobrane, aby jego powierzchnia wynosiła 1 m2. Kolejne formaty z tej serii są tworzone przez dzielenie arkuszy w połowie ich dłuższego boku. Stąd format A1 jest połową A0, A2 połową A1 itd., jednak zawsze z zaokrągleniem do pełnych milimetrów.

Wymiary formatów B są średnią geometryczną z dwóch pośrednich wymiarów A (zatem i ich proporcje są jak 1 do 2), z zaokrągleniem do pełnych mm, np. wymiary boków B1 są średnią geometryczną z boków A1 i A0. Wreszcie, wymiary formatów C są średnią geometryczną z odpowiednich wymiarów A i B, np. format C2 jest średnią geometryczną z A2 i B2.

Seria formatów C jest głównie pomyślana do kopert. Ich numeracja informuje, jakiego rodzaju papier formatu A można bez składania umieścić w danej kopercie, np. do koperty C4 mieści się bez składania papier A4. Jeśli papier A4 zostanie raz złożony na pół, będzie miał wymiary A5 – a zatem zmieści się w kopercie C5. Dwukrotne złożony na pół papier A4 mieści się idealnie w kopercie C6. Także i w tym formacie proporcje boków spełniają stosunek 1 do 2.

(ang. Graphics Interchange Format) nazwa formatu pliku graficznego do transmisji cyfrowej obrazów barwnych w postaci map bitowych. Zapisuje obraz w trybie 256 kolorów.

Grafika komputerowa stanowiąca obraz wielotonalny , złożony z wielu pikseli. Dokładność odwzorowania oryginału obrazu zależy od zastosowanej głębokości bitowej i rozdzielczości urządzenia zewnętrznego (np. ekranu monitora lub drukarki).

Zdjęcie z aparatu cyfrowego jest grafiką typu rastrowego.

Kolor każdego piksela jest definiowany osobno. Obrazki z głębią kolorów RGB często składają się z kolorowych pikseli zdefiniowanych przez trzy bajty – jeden bajt na kolor czerwony, jeden na zielony i jeden na kolor niebieski. Mniej kolorowe obrazki potrzebują mniej informacji na piksel, np. obrazek w kolorach czarnym i białym wymaga tylko jednego bitu na każdy piksel. Grafika rastrowa różni się od wektorowej tym, że grafika wektorowa pokazuje obraz używając obiektów geometrycznych takich, jak krzywe, czy poligony.

Bitmapę charakteryzują następujące podstawowe właściwości:
wysokość i szerokość bitmapy liczona jako liczba pikseli l
iczba bitów na piksel opisująca liczbę możliwych do uzyskania kolorów

Kolorowa grafika rastrowa zwykle zawiera piksele z jednym do ośmiu bitów dla każdego z kolorów bazowych.

Jeden z dwóch podstawowych rodzajów grafiki komputerowej, w której obraz opisany jest za pomocą figur geometrycznych (w przypadku grafiki dwuwymiarowej) lub brył geometrycznych (w przypadku grafiki trójwymiarowej), umiejscowionych w matematycznie zdefiniowanym układzie współrzędnych, odpowiednio dwu- lub trójwymiarowym.

Masa 1 m2 wyrobu papierniczego wyrażona w gramach. Gramaturę stosuje się również do wyrobów z tworzyw sztucznych. Gramaturę oznacza się jednostką g/m2 lub gsm (oznaczenie anglosaskie).
Pośrednio parametr ten przekłada się na grubość papieru: najczęściej papier o gramaturze 100 g/m2 jest grubości 0,1 mm (z dokładnością ok. 20%). Jego dokładna grubość zależy jednak od jego wolumenu i np. w przypadku tzw. papierów objętościowych ten przelicznik nie ma już zastosowania.

Czynność polegająca na naklejaniu na powierzchnię wyrobu papierniczego jako podłoża, arkusza papieru lub innego materiału w celu wzmocnienia tego podłoża, uzyskania efektu zdobiącego lub wymaganego technologicznie.

Termin oznaczający używanie znaków pisarskich w postaci pochylonej.

Przykłady:
Pismo proste
Pismo pochylone, kursywa (ang. italic)
Pismo pogrubione pochylone, pogrubiona kursywa (ang. bold italic)

To pokrywanie powierzchni laminatem dla uzyskania dodatkowych odporności, np. odporności na wilgoć czy odporności mechanicznych lub dla efektów dekoracyjnych. W poligrafii laminowanie to rodzaj uszlachetnienia druku polegający na przyklejeniu do powierzchni zadrukowanej folii, tkaniny itd. Jednym z najbardziej popularnych sposobów laminowania w poligrafii jest foliowanie. W związku z tym często laminowanie utożsamiane jest z foliowaniem choć faktycznie to ostatnie pojęcie ma węższy zakres znaczeniowy.

To plik wykorzystujący rastrowy sposób reprezentacji komputerowej grafiki dwuwymiarowej polegający na określeniu położenia każdego piksela obrazu, oraz przypisaniu mu wartości bitowej określającej kolor w danym trybie koloru.
W węższym znaczeniu bitmapą bywa nazywany jedynie sam obraz (pozbawiony ewentualnej kompresji i innych elementów dołączonych do pliku, jak np. ścieżki, profile koloru, opis tekstowy pliku itp.).

Sposób wykończenia wielostronicowej publikacji poligraficznej (np. czasopisma, książki, kalendarza, albumu), ale także każdego innego wielostronicowego wytworu papierniczego niezadrukowanego lub zadrukowanego (np. zeszytu, notesu, bloku rysunkowego) polegający na trwałym połączeniu kart wnętrza wyrobu z okładką.

(ang. Portable Document Format, przenośny format dokumentu) – format plików służący do prezentacji, przenoszenia i drukowania treści tekstowo-graficznych. Język opisu pliku PDF jest okrojoną wersją języka programowania PostScript wzbogaconą o elementy hipertekstowe. Na naszych stronach znajdują się linki do darmowych programów czytających pliki PDF (Acrobat Reader) jak i pozwalających przygotować plik PDF z dowolnego programu (Ghost PDF).

Ma za zadanie pozostawienie trwałego odcisku na papierze, lub innym podłożu, w odróżnieniu do pieczęci nie wymaga używania dodatkowego nośnika odbitki (laku, itp).

Jeden z modeli przestrzeni barw, opisywanej współrzędnymi RGB. Jego nazwa powstała ze złożenia pierwszych liter angielskich nazw barw: R – red (czerwonej), G – green (zielonej) i B – blue (niebieskiej), z których model ten się składa.

Kolor określa się poprzez zdefiniowanie nasycenia trzech składowych koloru: składowej czerwonej (Red), zielonej (Green) i niebieskiej (Blue). Poziom nasycenia każdego z kolorów określa się z reguły w zakresie 0 do 255, a więc przy pomocy 1 bajtu (8 bitów pozwala zapisać 256 różnych wartości). Kolor czarny jest z reguły zdefiniowany jako 0, 0, 0, czyli brak nasycenia we wszystkich kolorach, zaś biały to 255, 255, 255 a więc maksymalne nasycenie składowych.

Tradycyjna jednostka ilości arkuszy papieru, równa jest 500 lub 1000 (ryza austriacka) arkuszom papieru przeznaczonego do druku.

Urządzenie służące do przebiegowego odczytywania: obrazu, kodu paskowego lub magnetycznego, fal radiowych itd. do formy elektronicznej (najczęściej cyfrowej). Skaner przeszukuje kolejne pasma informacji odczytując je lub rejestrując. Nie jest to więc zwykły czytnik, a czytnik krokowy (np. skaner obrazu nie rejestruje całego obrazu w jednej chwili jak aparat fotograficzny, a zamiast tego rejestruje kolejne linie obrazu – dlatego głowica czytająca skanera przesuwa się lub skanowane medium pod nią). Nazwa skanera jako czytnika przebiegowego, często przenoszona jest na czytniki nieprzebiegowe (np. elektroniczne).

(ang. Tagged Image File Format) – jeden z najbardziej rozpowszechnionych i uniwersalnych formatów plików graficznych. Służy do zapisywania grafiki bitmapowej. Pliki zapisane w tym formacie mają rozszerzenie „.tif” lub „.tiff”. Format pozwala na zapisywanie obrazów stworzonych w trybie kreskowym, skali szarości oraz w wielu trybach koloru i wielu głębiach bitowych koloru. Przechowuje ścieżki i kanały alfa, profile koloru, komentarze tekstowe. TIFF umożliwia stosowanie kompresji bezstratnej typu LZW oraz CCITT Group 4.

Jest drukiem o małej objętości, zazwyczaj złożonym z jednej zagiętej kartki. Przekazuje ona niezbędne informacje o działalności instytucji, firmy albo organizacji politycznej. Ulotki zawierają najczęściej informacje typu programów teatralnych czy kinowych, urywki katalogowe bądź prospekty handlowe opisujące pojedynczy produkt lub ofertę firmy.

To zazwyczaj prostokątny, podręczny kartonik, zapisany treścią zależną od rodzaju wizytówki. Towarzyszy chwilom nawiązywania znajomości, stając się elementem konwenansu. Jest oznaką uprzejmości i szacunku, a współcześnie może też pełnić funkcje reklamowe.